Dag 4 : Col de Sommeiller / Briançon-Briançon ( 125 km)
Vandaag was het dan zover . De beklimming van de Col de Sommeiller . Voor velen misschien peanuts , maar voor mij was dit de eerste offroad ervaring . Toch met enige zenuwachtigheid opgestaan . Koffers op de motor laten ? Dit geeft dan alvast een extra bescherming voor moest ik toch is vallen . Eraf halen ? Dat scheelt dan weer in gewicht. Uiteindelijk toch de koffers erop gelaten , maar de spullen die ik niet echt nodig had in de tent gelaten .
Rond 8u30 dan vertrokken richting Bardonechia . eerst nog even via de D94 en de D1 langs de Col de Prés . Prachtige baan met heel mooi uitzichten . En enorm veel kampeerders langs de kant van de weg . Blijkbaar een populaire plaats voor trekkers vernam ik achteraf .
In Bardonecchia , in 2006 blijkbaar nog olympische spelen plaatsgevonden , de nodige voorraad drank en eten voor deze middag ingeslagen .
En dan was het zover . Buiten Bardonecchia de SP235 op richting Rochemolles . De eerste kilometers waren nog asfalt , tja asfalt is eigenlijk een groot woord . maar vrij goed bereidbaar . Ook voor niet offroad beestjes . Eens Rochemolles voorbij verdwijnt het asfalt en wordt het zandweg met regelmatig losse , groffe stukken steen . Na een 20 minuutjes stevig zweten bereik ik het eerste tussenpunt : de berghut Rifugio Camillo Scarfiotti (2156m) . Hier even een pauze gepakt . Toch maar even gaan informeren of je op vrijdag wel degelijk naar boven mag rijden ( op de website staat vermeld dat het verboden is van vrijdag tot en met zondag) . De enige aanwezige persoon in de berghut haalde de schouders op en had nog nooit van dat verbod gehoord . Er waren net nog 2 4x4x wagens naar boven vertrokken .
Ok . Het mag dus . Maar als ik zo is naar boven kijk slaan de twijfels toch toe . Ik had het eerste stuk al wel serieus gezweet . Wat zou dat gaan geven ? Weet je wat , ik ga eerst even van de omgeving hier genieten en dan bezie ik het wel .
Ondertussen was het 10u30 geworden . Komaan Werner , wat gaan we doen . Wel of niet ?
Wel dus . Rustig aan , af en toe is stoppen en vooral geen gekke dingen doen . Om 11u15 stond ik dan boven of de top : 3000m. Het heeft me met momenten bloed , zweet en tranen gekost om die haarspeldbochten te overwinnen . Maar het is me gelukt .
Eens bovengekomen de motor afgezet en mij direct neergezet . Een huilbui kon ik niet onder controle houden . Een vriendelijke Italiaan kwam af met de vraag : " Isse eeeverything okeeje Mister ? " . " Yes sir , just emotions " . " Okeeje , nize donne Mister "
En het waren niet alleen emoties , maar zeker ook de adrenaline die vrijkwam . Man , man , man . wat een beklimming. Enorm zwaar , maar het afzien is het 1000 keer waard.
De vlaggetjes hangen zoals gepland is uiteindelijk niet doorgegaan . Volgens diezelfde vriendelijke Italiaan wordt het niet meer toegelaten van ook maar iets achter te laten op de top . Begrijpelijk . Maar vlaggetjes of niet , ik heb hierboven aan jullie gedacht mannen . Aan Ren en Ron, die dit spijtig genoeg niet meer kunnen meemaken , maar die dit zeker geweldig hadden gevonden . En ook aan al mijn vrienden .
Nu ik hier toch ben , ineens maar van geprofiteerd om een schone wandeling te maken rond het meer . Man , ik begin ofwel oud te worden ofwel ligt het aan de hoogte , maar het is serieus puffen hier .Het zal de hoogte wel zijn :-). De schoonheid die je hier te zien krijgt is adembenemend . Moeilijk te beschrijven . Dit moet je zien , en vooral , meemaken .
Na de wandeling een stevig middagmaal genomen en wat gerust . Rusten = genieten van dit prachtige landschap .
Rond half 1 terug aan de afdaling begonnen . Uiteindelijk bleek de afdaling iets makkelijker te gaan dan de beklimming . Vraag me niet om een reden , want dat weet ik echt niet .
Eens terug aangekomen aan de Rifugio , genoten van een zalige koffie , en mij neergelegd in een van de aanwezige strandstoelen en genoten van het zalige zonnetje en het landschap .
Eigenlijk stond er vandaag nog een 2de offroad rit op het programma . De Col Del Finestre . maar het was goed geweest . Ik kom nog wel is een keer terug naar hier :-) . Dezelfde weg als het naar hier komen terug genomen . Omdat hij zo mooi was .
Terug op de camping snel zwemboek aan en genoten van een zalig half uurtje luieren in het zalige zwembad .
Wat een dag .